Και όμως πέρασε ένας χρόνος από τότε … Και πήγες 12 μηνών …. Σαν να ήταν χτες … Θυμάμαι … Σαν να ήταν χτες που έσπασαν τα νερά … Ένας ολόκληρος χρόνος με πολύ ωραίες στιγμές … Χριστούγεννα, Πάσχα, Καλοκαίρι… Όλα μαζί … Σε όλα μαζί ακόμα και στα ρεπορτάζ της δουλειάς … Με το καρότσι παρέα στα θέματα… Στην αγκαλιά μου να σε κρατώ από το ένα χέρι και από το άλλο να έχω την κάμερα και να καταγράφω ….
Λες και ήταν τώρα το θυμάμαι … Ήμουν αποφασισμένη θα σε γεννήσω να σε γεννήσω φυσιολογικά και τα καταφέραμε … Ναι τα καταφέραμε παρέα και με την βοήθεια του μπαμπά σου της μαίας και του γιατρού αλλά πιο πολύ το πείσμα σου…
Και ναι βγήκες χωρίς να με ταλαιπωρήσεις χωρίς να το σκεφτώ και πολύ, με την βοήθεια του Θεού … Όταν άκουσα το κλάμα σου τρελάθηκα … Όταν σε πείρα στην αγκαλιά μου και ήσουν κρύος δεν ήθελα να σε αφήσω … Δεν με ενδιαφέρετε τίποτα άλλο παρά μόνο εσύ…
Δείτε φωτογραφίες από την γέννηση
Και πήγαμε στο δωμάτιο … Σε κοιτούσα συνέχεια και δεν χόρταινα να σε βλέπω, να σε κρατάω στην αγκαλιά μου…
διαβάστε περισσότερα https://boreiageitonia.gr/%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%BF%CF%82-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CE%B6%CE%AF-%CF%83%CE%BF%CF%85/
Πρόσφατα σχόλια